مقایسه اثر بخشی مشاوره گروهی – عقلانی – عاطفی الیس

بخشهایی از متن:

شرح حال آلبرت الیس

آلبرت الیس در سال 1913 میلادی متولد شد. در سال 1934 میلادی، درجة لیسانس خود را از سیتی كالج نیویورك دریافت كرد. در سال 1943 درجه فوق‌لیسانس و در سال 1947، درجة دكترای خود را از دانشگاه كلمبیا دریافت داشت. در سال 1943 میلادی، به طور خصوصی به مشاوره و روان درمانی در زمینة خانوادگی، ازدواج و امور جنسی اشتغال ورزید. به علت علاقه به روانكاوی، به مدت سه ‌سال آموزش‌های لازم را فرا گرفت. سپس در مقام روان‌شناس بالینی در یك مؤسسة بهداشت روانی وابسته به بیمارستانی در نیوجرسی مشغول كار شد و بعدها استاد دانشگاه راتگرز و دانشگاه نیویورك شد. ولی قسمت اعظم اوقات زندگی خود را به روان درمانی خصوصی می‌گذراند. (پاترسن، 1966: كرسینی، 1973).

    الیس در اوایل كارش، در مشاورة ازدواج و خانوادگی، اصولاً بیشتر اوقات، به شیوه‌ای آمرانه به ارائة اطلاعات به مراجعانش می‌پرداخت. ولی به زودی آگاهی یافت كه مراجعان او، با توجه به مشكلاتی كه داشتند، دچار كمبود اطلاعات نبودند، بلكه به عوامل روانی و عاطفی نیاز داشتند. لذا به سوی فراگیری روانكاوی شتافت و پس از پایان دورة كارآموزی و گذراندن آموزش‌های لازم، به اعمال روانكاوی سنتی روی آورد. گرچه تقریباً در مورد پنجاه درصد از بیماران نتیجة كارش موفقیت‌آمیز بود ولی، به طور كلی، از نتایج كارش رضایت نداشت و مهمتر آنكه الیس با روش‌ها و نظریة روانكاوی توافقی نداشت. زیرا شیوه‌های روانكاوی در مقایسه با نظریات خودش چندان فعال و هدایت‌كننده نبودند. در نتیجه، الیس به شیوة فرویدی‌های جدید روی آورد و فعالتر شد و روش مستقیم‌تری را در درمان به كار بست.

...

اهداف درمان عقلانی- عاطفی در گروه

اهداف این روش گروه درمانی آموزش به مراجعان است كه چگونه احساسات و رفتارهای ناكارآمد خود را به احساسات و رفتارهای سالم تغییر داده و چگونه با همة وقایع ناخوشایند كه ممكن است در زندگی آنها اتفاق افتد،كنار بیایند. (وسلر 1986). به‌طور ایده‌آل، درمان عقلانی عاطفی ویژگی‌های آمده در زیر را برای فردی از نظر ذهنی و عاطفی سالم پرورش می‌دهد:

    نفع شخصی، خودمحوری، علاقه اجتماعی، تعادل، پذیرش عدم قاطعیت و ابهامات، انعطاف‌پذیری، تفكر علمی،‌ تعهد، خطرپذیری، پذیرش خود، لذت بردن از وقایع طولانی مدت، تمایل به ناكامل بودن و پذیرش مسئولیت اختلالات عاطفی فردی (الیس، 1987، 1994، 1996).

    هدف این مكتب درمانی این است كه اعضای گروه را به ابزاری مجهز كند كه احساسات ناسالم را كاهش داده یا محدود كنند (از قبیل افسردگی و اضطراب) به‌طوری كه بتوانند زندگی رضایت‌بخش‌تری داشته باشند. برای دستیابی به این اهداف بنیادی، به مراجعان راه‌های عملی برای شناسایی افكار و باورهای نادرست زیرین می‌دهند تا به صورت نقادانه این باورها را ارزیابی كنند و یا به باورهای سازنده آنها را تغییر دهند.

    اساساً به اعضای گروه آموزش داده می‌شود كه نسبت به واكنش‌های عاطفی خود مسئول اند و  می‌توانند اختلالات عاطفی خود را با توجه كردن به تفاسیر فردی و با تغییر باورها و ارزش‌های آن كاهش دهند و همچنین فلسفه‌ای واقعی‌تر و مؤثرتر برای كنار آمدن با اتفاقات ناخوشایند در زندگی اتخاذ كنند. اهداف درمانی این مكتب اساساً برای درمان فردی و گروهی همانند است.

منبع دارد.