بخشهایی از متن:

مقدمه

در این تحقیق ابتدا به تعریف اسطوره و اسطوره شناسی پرداخته شده و بیان شده كه نخستین بار كلمة اسطوره در زبان فارسی توسط چه كسی و در كجا بوده است. سپس فهرست اساطیر ایران را در سه هزار سال نهضت نام برده ام و به توضیح چند مورد آن اكتفا نموده ام. در ادامه به جامعه شناسی اساطیر در شاهنامه، سرودة حكیم ابوالقاسم فردوسی پرداخته شده است. چون اسطوره ها در هر زمان و مكان تغییر می كنند در انتهای این مجموعه قسمتی با نام انسان و اسطوره های نوینش بیان گردیده كه نظر متفكرانی چون نتیجه فرانسیس بیكن و …. در این مورد و این كه چرا اسطوره ها ادامه دارند نقل گردیده. امید است مورد توجه قرار گیرد.

...

‹‹ فصل چهارم ››

انسان و نوین اسطوره هایش

پیش از سقراط و پیدایش فلسفه، اساطیر به طور كلی، شكلی از هنر و ادبیات محسوب می شدند. هر چند اساطیر خود نمود و نماد وجهی از باورهای دینی دوران باستان بودند، اما این باور به شكلی هنری بیان می گردید. به عبارت دیگر اساطیر یونان باستان را می توان مظهر حیات هنری یونانیان انگاشت. اما با ظهور فلسفه افلاطونی این رویكرد در معرض پرستش و زوال قرار گرفت و این دگرگون اساسی در ساخت، بنیاد و برداشت اساطیری پدید آمد. در این دوران، فلسفه باورهای سنتی و كهن و آداب و عادات رایج را دچار تزلزل ساخت و عقل فلسفی دیگر عقلی بود كه كاملاً صبغه ایی ناسوتی یافته بود. به قول نیچه در این دوران خدایان المپ از آسمان به زمین كشانده شدند و شك گرایی فلسفی جانشین آن باور كهن و باستانی گشت. نهایت این كه آغاز تفكر فلسفی با نفی نگرش های اساطیری همراه گردیده و تأثیر آن تا قرن ها ادامه یافت.

اما علی رغم نفی این نگرش از سوی فلاسفه و با وجود رنسانس و پیشرفت های علمی و فكری و پیدایی منطق استقرایی فرانسیس بیكن و گسترش یافتن خرد انتقادی دكارتی، رویكرد اساطیری در میان توده ها، اعتبار خود را با همان قوت پیشین همچنان حفظ نموده بود. میرچا الیاده می گوید، طبیعت در تمام این دوران ـ از باستان تا كنون ـ به نظر توده های مردم تنها طبیعتی مادی نبود بلكه در عین حال نیروهای فراطبیعی را نیز در برمی گرفت یعنی نمود و نماد نیروهای قدسی و مظهر حقیقت برتر بود.