مقاله گروه انتروباكتریاسه

مقاله گروه انتروباكتریاسه

بخشهایی از متن:

انتروباكتریاسه گروه بزرگ و ناهمگونی از باسیلهای گرم منفی می باشند كه محل زندگی آنها روده انسان و حیوانات است.⁽¹⁾ آنها دارای 3/0 تا 1 میكرومتر عرض و 1 تا 6 میكرومتر طول بوده، غیر متحرك یا متحرك می باشند.⁽²⁾

این میكروب ها بی هوازی هستند كه روی محیطهای معمولی به خوبی رشد می‌كنند. انتروباكترها گلوكز را بدون ایجاد گاز تخمیر می كنند و موجب تبدیل نیترات به نیتریت می‌شوند. كاتالاز مثبت بوده . اكسیداز ندارند و هیچ گاه اسپور تولید نمی‌كنند⁽³⁾.

در روده انسان میكروبهای زیادی زندگی می كنند كه بعضی هوازی و بعضی بی‌هوازی اند. باید دانست كه انتروباكترها شامل تمامی میكروبهایی كه در روده زندگی می كنند نمی‌شوند و فقط جزئی از آنها را شامل می‌شوند⁽²⁾.

اهمیت: اهمیت انتروباكترها در كثرت مبتلایان به این باكتریها می‌باشد و همچنین بایستی در نظر داشت كه 10-5 درصد بیماران بستری در بیمارستان به  عفونتهای مربوط به این باكتریها مبتلا هستند. عفونت نازوكومیال با این میكروبها كه معمولا به غالب آنتی بیوتیكها مقاوم هستند، بیشتر در نتیجه دستكاری مجاری ادراری، عفونت زخمها و گاهی پنومونی و مننژیت دیده می شوند. علاوه بر این بسیاری از اطلاعات باكتریولوژی در زمینه ژنتیك در نتیجه كار بر روی این باكتریها به دست آمده است. این باكتریها نقش مهمی در تجزیه مواد آلی و گیاهان دارند و از این طریق می توانند باعث فاسد شدن آنها شوند⁽³⁾.

...

سندرمهای عفونتی انتروباكتریاسه ها: بسته به میزان و پاتوژن هر ارگان و حفره ای در بدن می‌تواند توسط این میكروارگانیسم ها آلوده و عفونی گردد. اشریشیا و با درجات كمتر كلبسیلا و پروتئوس ، قسمت اعظم موارد عفونت را شامل می شوند، بیماری زاترین پاتوژن گروه محسوب می‌شوند. با این حال خصوصاً در بیمارستان‌ها و مراقبت های طولانی مدت به علت طبیعت ارگانیسم و یا مقاومت كسب شده نسبت به داروهای ضد میكروبی و افزایش تعداد مواد و میزبانهای با ضعف ایمنی گروههای دیگر نیز اهمیت پیدا كرده اند. میزان مرگ و میر در بسیاری از عفونتهای انتروباكتریاسه ها بالا بوده و با شدت بیماری ارتباط دارد. مسائل مشكل زا عبارتند از: پنومونیت و باكتریمی نشأت گرفته از هر منبعی كه باشد، به علاوه شوك كه میزان مرگ و میر به 50 – 20 درصد می‌رسد⁽²⁾.

پاتوژنز: خصوصیات متعدد باكتریال در جنبه های مختلف پاتوژنز باسیلهای گرم منفی دخالت دارند. داشتن ژن‌های خاص مربوط به ویرولانس، پاتوژن ها از یكدیگر جدا ساخته و به آنان این توانایی را می‌دهد كه بتوانند میزبان را به خوبی بیمار سازند. هر چه كه این ژن‌ها بیشتر شناخته می‌شوند این مسأله واضح تر می شود كه میزبان و پاتوژن‌های آنها با طی دوران طولانی مدتی با یكدیگر سازش پیدا كرده اند. در واقع اینطور می‌توان گفت كه عفونت فقط یك نقطه از طیف پیشرفت بین میكروبها و میزبان می‌باشد. در انتهای این طیف همزیستی فرصت طلب (مانند میتوكندری درون سلولهای یوكاریوت) و در انتهای دیگر مرگ قرار داد كه سبب بروز یك ارتباط مرگبار (مانند ویروس ابولا) می‌گردد. در درون این بازی شطرنج بین پاتوژن و میزبان در طول زمان انواع مختلف راه حلها هم برای پاتوژن و هم برای میزبان به وجود می آید كه سبب می گردد این دو به زندگی و حیات خود ادامه دهند⁽²⁾.

...

EIEC : EIEC یكی از علل نسبتاً ناشایع اسهال بوده و به ندرت در ایالات متحده دیده می شود. با این حال تعداد كمی از مواد همه گیری ناشی از مواد غذایی آلوده شرح داده شده اند. در كشورهایی كه كمتر پیشرفت نموده اند بیماری اسپورادیك در اطفال و مسافران گاهاً دیده می شود. EIEC فقط در لقاح زیاد (10 تا 10) سبب بروز بیماری می‌گردد. تهاجم و تكثیر فقط درون مخاط كولون سبب بروز علائم پس از دوره 1 تا 3 روز می‌گردد. اسهال ترشحی ممكن است به كولیت التهابی منجر شده كه با تب، درد شكم، تنسموس و مدفوع كم حجم و موكوسی، خون و سلولهای التهابی مشخص می‌گردد. علائم معمولاً خود محدود شونده هستند و برای 7 تا 10 روز طول می‌كشند⁽²⁾.

EAEC و DAEC : این پاتوتیپ ها اصولاً در كشورهای در حال توسعه یافت شده و اطفال خردسال را درگیر می كنند. این سوش ها همچنین باعث بروز مواردی از اسهال در مسافران می گردند. تلقیح زیادی از ارگانیسم به شكل مننژ یا روش اتصال «آجر نازك» خود را نشان می دهد. بیماری بالینی خود را به شكل اسهال دائم نشان می دهد⁽²⁾.

تشخیص: یك برخورد عملی در ارزیابی اسهال این است كه بین اسهال التهابی و غیرالتهابی افتراق دارد⁽²⁾.

DAEC , EPEC , ETEC , EAEC  از علل ناشایع اسهال غیرالتهابی در ایالات متحده به شمار می آیند. تشخیص این مواورد نیاز به روشهای تخصصی داشته كه به صورت معمول در دسترس نمی باشند واستفاده از این روشها معمولاً اندیكاسیون ندارد. زیرا اكثر این بیماری ها خود محدود شونده هستد. ETEC اكثر موارد اسهال مسافران را سبب می‌شود. DAEC , EAEC اقلیت موارد اسهال مسافران را شامل می گردند. عموماً تشخیص قطعی لازم و ضروری نمی باشد و درمان تجربی روشی قابل قبول و مناسب می باشد. اگر اسهال با درمان ادامه پیدا كند، ژیاردیا یا كرپتوسپوردیوم باید مد نظر قرار گیرد. تشخیص عفونت EIEC كه یكی ازعلل نادر اسهال التهابی در ایالات متحده می‌باشد، نیز نیاز به روشهای خاصی دارد. با این حال ، ارزیابی STEC خصوصاً‌هنگام وجود اسهال خونی صحیح به نظر می رسد. گر چه غربال از نظر سوش های E.Coli كه سوربیتول را تخمیر نمی كند و در سروتیپ 0157 قرار می گیرند. شایع ترین روش مورد استفاده برای تشخیص STEC می باشد ولی، آزمایش سموم شبیه شیگا و یا ژن های مسموم حساس تر، اختصاصی تر و سریعتر می باشد⁽²⁾.

روش آخر مزیت دیگری نیز دارد این روش هم سوش های غیر 0157 و هم سوش های تخمیر كننده سوبیتول 0157 را كه افتراق آنها مشكل می باشد، تعیین می كند⁽²⁾.