مقاله بیابان و کویر (تپه ها، لوت، دشت خور)

فهرست :

مقدمه.....................................................1

مشخصات بیابان از نظر آب و هوا......................2

جانوران و سازگاری آنها به خشکی..................3

گیاهان و سازگاری آنها به خشکی..................3

خاک بیابان.............................................4

اقلیمهای بیابانی.......................................4

علل ایجاد بیابانها......................................5

فشار زیاد جنب حاره‌ای...............................5

جریانهای آب سرد ساحلی اقیانوسها...............6

بیابان ها در کجا شکل می گیرند؟....................7

انواع تپه ها...............................................7

دشت خور ، بیابان گرماب.............................11

کویر لوت .................................................16

منبع .....................................................23

 ::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: قسمتهایی از متن:

بیابان

مقدمه :

تمامی اکوسیستمهای کره زمین روی هم زیست کره را تشکیل می‌دهند و بخش فیزیکی این بزرگترین واحد اکولوژیک ، محیط زیست کره زمین است. این بخش فیزیکی خود از سه قسمت به هم پیوسته تشکیل شده است: قسمت آب یا آب کره ، قسمت خشکی یا سنگ کره و قسمت گازی یا هوا کره. از آنجا که تعداد اندکی از گونه‌ها می‌توانند بطور همیشگی در هوا بمانند، دو دسته زیستگاهها را زیستگاههای آبی و زیستگاههای خشکی تشکیل می‌دهند. این دو زیستگاه از استوا تا قطب و از چند هزار متر زیر سطح اقیانوس تا چند هزار متر بالای آن ادامه دارد.

محیطهای آبی به دو بخش اکوسیستم آب شیرین و اکوسیستم دریایی تقسیم می‌شوند. اکوسیستم‌های خشکی عموما بر پایه نوع و رستنی غالب در منطقه ، یعنی علف ، بوته و درخت از هم متمایز می‌شوند. اکوسیستمهای اصلی خشکی ، "بیوم" نامیده می‌شوند. تمامی اکوسیستم‌ها چه خشکی و چه آبی از اجتماعات زیستی ، تشکیل شده اند که در مراحل گوناگونی از رشد قرار دارند و هر یک فرایندی کم و بیش منظم را به سوی یک مرحله نهایی خود دوام که اوج اجتماع زیستی (Climax Community) است، می‌پیمایند. ...

...

انواع تپه ها

كاربرد تصاویر ماهواره ای لندست از فضا و عكس های هوایی و عكس های زمینی نشان می دهد كه بیابان های موجود در دنیا افزایش یافته است. این عكس ها پنج نوع اساسی از تلماسه ها را مشخص می سازد: هلالی، طوای، ستاره ای، شلجمی و سهمی.

عمومی ترین نوع این تلماسه ها، تلماسه های هلالی هستند كه روی زمین و مریخ تشكیل می شوند. تلماسه های هلالی معمولاً عرض هایی پهن تر از طولشان دارند . سمت پر شیب آنها در دامنه ی مقعر تپه قرار می گیرد . این تپه ها تحت شرایطی كه باد تنها از یك سمت بوزد، تشكیل می شوند. چنین تلماسه هایی را نیز به عنوان برخان یا تپه های متقاطع می شناسند. برخی ازتلماسه های هلالی سریع تر از انواع دیگر ‏تلماسه ها، روی سطح بیابان حركت می كنند . گروهی از این ‏تپه ها بیش از 100 متر در سال های 1954 و 1955 ، در ناینگشا[3] ی چین حركت كردند. مشابه چنین سرعت هایی را در صحرای غربی مصر محاسبه كرده اند. بزرگترین ‏تپه های هلالی روی زمین در بیابان تكله مكان چین قرار دارند؛ این ‏تپه ها بر حسب پهنای تاج ، میانگین تاجی بیش از 3 كیلومتر را دارند.